La estación de anillamiento de Loza (Navarra): estructura del ensamblado de aves paseriformes y tendencias demográficas =The ringing station in Loza (Navarra): structure and population trends of passerine bird assemblage / The ringing station in Loza (Navarra): structure and population trends of passerine bird assemblage Xabier Esparza, Iñigo López, Miren Andueza, Ariñe Crespo, Juan Arizaga. -- Donostia: Aranzadi Zientzia Elkartea, 2019 - pp. 61-74 - 2019 - 67 . (Munibe Ciencias Naturales).

El seguimiento de poblaciones, y particularmente la monitorización de sus tendencias demográficas, es esencial en el ámbito de la conservación. Este estudio analiza la estructura
del ensamblado de aves capturadas en la estación de anillamiento de Loza (Navarra), adscrita al Programa de Estaciones para la Monitorización de Aves Nidificantes (EMAN), y calcula tendencias demográficas de las especies más comunes durante el periodo 2011-2018.
En cuanto a la estructura del ensamblado hay que resaltar la existencia de un cambio durante los últimos tres años de análisis (2016-2018) en comparación con los anteriores
(2011-2015). Este cambio se debe al descenso de la importancia relativa de Chloris choris, L., 1758 una especie que ha pasado a ser proporcionalmente más escasa durante estos
últimos años. Demográficamente, resulta muy llamativo que ocho de las diez especies con más capturas para anillamiento en Loza muestren declives poblacionales significativos, llegando
en alguna de ellas a tasas próximas a un -25% anual, caso de Acrocephalus scirpaceus Herman, 1804, o en especies como Sylvia atricapilla L., 1758 o el mencionado C. chloris, en torno al -15% anual. Para el conjunto de paseriformes, el descenso es de un -8,8% anual. En cuanto a la productividad, no se registró ningún patrón de incremento o descenso lineal durante el periodo de estudio. En conclusión, el ensamblado de paseriformes de Loza apunta a un posible proceso de simplificación, debido al descenso poblacional generalizado, para la mayor parte de las especies que nidifican en la zona, y que dependen de los setos naturales y de las praderas que conforman este espacio natural. Monitoring bird populations and their demographic trends in particular, is essential from a conservation standpoint. In this study we aimed to analyse the structure and population
trends of an assemblage of passerines captured at a ringing station in Loza (Navarra) during the period 2011-2018. The protocol used in the station was the one set out in the EMAN
Programme (Stations to Survey Breeding Birds). Structurally, we observed a change during the last three years of the study (2016-2018) as compared to the previous ones (2011-
2015). In part, this was due to the decrease in Chloris choris, L., 1758, which has become progressively scarcer within the area. Eight out of the most abundant ten species showed
significant negative population trends, with declines of up to -25% annually (Acrocephalus scirpaceus Herman, 1804) or around -15% annually in species such as Sylvia atricapilla L.,
1758 or C. chloris. Overall, this decline reached an annual mean of -8.8% for all passerines. By contrast, the productivity did not show any significant trend for any of the species studied.
The assemblage of passerines at Loza, therefore, seems to be experiencing a possible simplification process, due to the general population decline observed. Populazioen jarraipena eta bereziki bilakaera demografikoen monitorizazioak berebiziko garrantzia du kontserbazioaren esparruan. Ikerketa lan honek Lozako eraztunketa estazioan
(Nafarroan) atzitutako hegaztien muntaketa egitura aztertzen du, zeina Hegazti Habiagileen Monitorizaziorako Estazioen Programan (EMAN) atxikita baitago, eta espezie arruntenen bilakaera demografikoa kalkulatzen du 2011-2018 urteetan. Emaitzetan nabarmendu beharra dago, muntaketaren egituran aldaketa bat atzematen dela azken hiru urteetan (2016-2018), betiere aurreko denbora tartearekin alderatuz (2011-2015). Aldaketa Chloris choris L., 1758 espezieak garrantzi erlatiboan izan duen gainbeherak azaltzen du, izan ere espeziea azken urteetan proportzionalki eskasagoa izan baita. Demografikoki, oso deigarria da Lozako eraztunketa estazioan gehien atzitu diren hamar espezieetatik zortzik populazio gainbehera nabarmena erakutsi dutela, kasu batzuetan gainbehera urtean
%25etik gertukoa izan da, kasurako Acrocephalus scirpaceus Herman, 1804; edota Sylvia atricapilla L., 1758 edo aurrez adierazitako C. chloris espezieetan, gainbehera urtean %15etik gertukoa izan da. Paseriforme guztien ikuspegitik urteroko gainbehera %8,8koa izan da. Produktibitateari dagokionez, ikerketa sasoian ez da antzeman igoera edota jaitsiera patroi linealik. Ondorioz, esan liteke ezen Lozako paseriformeen muntaketan sinplifikaziorako prozesua nabari dela, populazioaren gainbehera orokor batek eragindakoa, zonaldean habiagileak diren espezie gehienen kasuan, hain zuzen eremu
natural honetan dauden heskai naturalen edota belardien beharrizana baitute.

ISSN 0214-7688 eISSN 2172-4547


Comunidad de aves
declive
demografía
poblaciones


Cuenca de Pamplona
© 2017 - Aranzadi Zientzia Elkartea